عقیله

سرور من!غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده،خاطرم را پریشان ساخته،آرامش دلم را از من سلب نموده است. سرور من!غیبت تو،مصیبتی جانکاه بر سراسر هستی ام فرو ریخته که هرگز تسلی نمی یابم،از دست دادن یاران،یکی بعد از دیگری اجتماعات را در هم می ریزد،بلاها وسختی ها،رنج ها واندوها آنچنان بر دلم سنگینی می کندکه دیگراشک دیده و فریادهای سینه ام را احساس نمی کنم که هر چه در اشک دیده و فریاد سینه ام می نگرم مصیبت شدیدت و جانکاهتری در نظرم مجسم می گردد که ازمصائب قبلی دشوارتر و شکننده تر است.

منبع:کتاب الغیبه،محمدبن حسن طوسی،ص167.