عقیله

به نام هستی بخش جهان

آفرین بر موکب باد صبا بگذشت از طرف چمن

تا چمن را پرنیان سبز پوشاند به تن

سبزه اندر سبزه بینی ارغوان در ارغوان

لاله اندر لاله بینی یاسمن در یاسمن

ساحت بستان ز فره سبز شد باغ بهشت

دامن صحرا ز بوی نافه شد رشک ختن

نقش گل را آن چنان آراست نقاش بهار

کز شگفتی ماندت انگشت حیرت در دهن

وه چه خوش بشکفته در گلزار زهرا نو گلی

کز طراوت گشته رویش رشک گلهای چمن

دیده از نور جمالش روشنی و ید چو دل

بلبل از شوق در چمن ناله چو من

بلبل آنجا هر سپیده دم سراید نغمه ای

در ثنای خسرو خوبان، امام متحن

از حریم فاطمه در نیمه ماه صیام

چهره ماه حسن تابیده با وجه حسن

میوه بستان زهراء نور چشم مصطفی

پاره قلب علی بن ابی طالب حسن مجتبی

در محیط علم و دانش آفتابی تابناک

بر سپهر حلم و بخشش کوکبی پرتو فکن

پرچم صلح و صفا افراشت سبط مصطفی

تا بر اندازد کفر وآشوب وفتن

ولادت با سعادت کریم اهل بیت *امام حسن مجتبی(ع)*

** مبارک باد**

شاعر:آقای دکتر رسا